Tela

Zo het is even een tijd geleden dat ik het een en ander heb kunnen schrijven. De mogelijkheden zijn hier vrij beperkt. Computers zijn traag en het uploaden van drie foto´s nam gisteren al drie kwartier in beslag. Ook vertoont mijn camera kuren, iets met de batterijen. De kwaliteit van de foto´s is er gelukkig niet op achteruit gegaan.

Afgelopen zaterdag ben ik om 6 uur ´s ochtends vertrokken uit Copan, alwaar ik vijf dagen heb doorgebracht met Evert-Jan en Rimkje, mijn lieve gastheer en gastvrouw. Het bezoek aan het schooltje met de lieve kinderen, het bekijken van de prachtige Ruinas en de gezellige avonden in ViaVia maakten mijn bezoek aan Copan meer dan waard.

Na een hobbelig ritje kwam ik ruim op tijd aan in San Pedro Sula om daar een vervolgbus te nemen naar La Ceiba. Evert had mij een bus aangeraden van Viana, een redelijk prijzig ritje van rond de 250 LPS.(ongeveer 10 euro). Het was een zeer luxe bus met spaceshuttlestoelen en gratis hapjes en drankjes. De film die op stond was in het Engels, maar ik heb het niet kunnen verstaan. Toch zou ik deze graag nog eens zien, want wat ik zag boeide mij toch. John Malkovich speelde erin en de titel was Ripley´s Game, onthouden dus.

Aangekomen in La Ceiba nam ik een taxi naar de haven, vanwaar de boot naar het prachtige eiland Roatan zou vertrekken. Bij de terminal wachtte ik uren op Menne, met hem zal ik de komende weken verder reizen. Wachten, wachten, wachten in troosteloze terminal waar helemaal niets te doen was. Menne redde het niet helaas, we besloten een nacht in La Ceiba te blijven, ik ontmoette hem daarom in het Parc Central. Na een nacht in hotel Caribe (in een kamer zoals je die alleen in slechte films ziet) sprongen wij in de ochtend op de boot naar Roatan.

Roatan bracht ons de eerste dag het echte vakantiegevoel. Een prachtig bountystrand deed ons even genieten en ook de zonsondergang was bijzonder. Helaas waren de dagen erna bewolkt en regenachtig, koud was het gelukkig niet. Het biertje in de avond met het geluid van de golven op de achtergrond en het goede eten maakten het bezoek aan Roatan tot een succes.

Toch waren we na een aantal dagen wel klaar met het eiland en we vervolgden onze weg richting Tela aan de kust. Het rijden in de chickenbus (oude amerikaanse schoolbus) van La Ceiba naar Tela was een hele belevenis. De bus was propvol en we zaten met drie personen op een bankje, gemaakt voor twee schoolkinderen. Je beseft dat je, ondanks dat het met mijn lange benen niet comfortabel was, iets doet wat bijna elke Hondurees hier elke dag doet en dat gaf mij een goed gevoel. Je bent even onderdeel van een samenleving die zo anders is, maar zo interessant en bewonderenswaardig.

Zo nu in Tela even aan het relaxen en na enorme regenbuien vannacht, waardoor de straten onderliepen, hopen we morgen een goede reis naar Livingston te hebben. Deze kustplaats in Guatemala zal voor een paar dagen onze rustplaats zijn, maarrr...maandag is Menne jarig en dan zal Livingston feestend de nacht induiken!

Fijne Pakjesavond.